ZADOŚĆUCZYNIENIE W POSTĘPOWANIU KARNYM A CYWILNYM – ISTOTNY WYROK SN

Sąd Najwyższy – Izba Cywilna w dniu 3 grudnia 2021 r. podjął uchwałę w sprawie o sygnaturze III CZP 84/20, będącą odpowiedzią na pytanie prawne Sądu Okręgowego w Elblągu: "Czy wydany w postępowaniu karnym wyrok, którym z urzędu zasądzono od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego zadośćuczynienie powoduje, że pozew o zasądzenie zadośćuczynienia, złożony po uprawomocnieniu się tego wyroku, podlega odrzuceniu z uwagi na prawomocne osądzenie sprawy pomiędzy tymi stronami?"

Zdaniem Sądu Najwyższego:

Prawomocny wyrok zasądzający z urzędu w postępowaniu karnym zadośćuczynienie na rzecz pokrzywdzonego (art. 46 § 1 KK) nie stwarza powagi rzeczy osądzonej w części, w której zadośćuczynienie nie zostało zasądzone (art. 46 § 3 KK i art. 415 § 2 KPK).

 

Co to oznacza w praktyce?

Poszkodowany, który wniósł o zasądzenie na jego rzecz zadośćuczynienia, które związane jest z popełnieniem przestępstwa (np. w związku z wypadkiem komunikacyjnym), po zapadnięciu prawomocnego wyroku sądu karnego (również przyznającego zadośćuczynienie z urzędu) może wystąpić z powództwem cywilnym o zadośćuczynienie w części, która nie została zasądzona wyrokiem karnym. Nie dojdzie wówczas do oddalenia pozwu z uwagi na przesłankę res iudicata (powaga rzeczy osądzonej).