Katowice: Akt oskarżenia przeciwko Sebastianowi M. za tragiczny wypadek na A1

10 lipca 2025 roku Prokuratura Okręgowa w Katowicach skierowała do Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim akt oskarżenia przeciwko Sebastianowi M. – kierowcy podejrzanemu o spowodowanie wypadku drogowego ze skutkiem śmiertelnym, do którego doszło we wrześniu 2023 r. na autostradzie A1. W zdarzeniu zginęła trzyosobowa rodzina: dwoje dorosłych i ich 5-letni syn.

Sprawa ta – o ogromnym ciężarze społecznym i emocjonalnym – ma również istotny wymiar prawny, związany m.in. z postępowaniem ekstradycyjnym, kwalifikacją prawną czynu, środkami zapobiegawczymi oraz przebiegiem postępowania przygotowawczego.

Stan faktyczny i kwalifikacja prawna

Zgodnie z ustaleniami śledczych, Sebastian M. kierując pojazdem marki BMW, miał poruszać się z rażąco nadmierną prędkością (około 250 km/h), doprowadzając do uderzenia w tył pojazdu marki Kia, którym podróżowała rodzina. W wyniku zderzenia Kia stanęła w płomieniach. Cała trzyosobowa rodzina zginęła na miejscu.

Prokuratura zakwalifikowała czyn jako przestępstwo z art. 177 § 2 Kodeksu karnego, tj. spowodowanie wypadku drogowego ze skutkiem śmiertelnym, za co grozi kara pozbawienia wolności od 6 miesięcy do 8 lat. W ocenie pełnomocników rodziny pokrzywdzonych, kwalifikacja ta może być niewystarczająca.

Ekstradycja i areszt tymczasowy – aspekty procesowe

Bezpośrednio po wypadku Sebastian M. opuścił terytorium Polski i udał się do Zjednoczonych Emiratów Arabskich, co skutkowało wystawieniem za nim europejskiego nakazu aresztowania, a także czerwonej noty Interpolu. Został zatrzymany w Dubaju i po długotrwałej procedurze ekstradycyjnej (m.in. decyzje sądu apelacyjnego i Sądu Najwyższego ZEA), w maju 2025 roku został wydany stronie polskiej.

Po przetransportowaniu do Polski został doprowadzony do Prokuratury Okręgowej w Katowicach, gdzie przedstawiono mu zarzuty. Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim – na wniosek prokuratora – zastosował wobec niego tymczasowe aresztowanie. Środek ten był konsekwentnie przedłużany i utrzymywany przez sądy kolejnych instancji, które uznawały, że zachodzi:

• uzasadniona obawa ucieczki (art. 258 § 1 pkt 1 k.p.k.),
• ryzyko matactwa (pkt 2),
• grożąca podejrzanemu surowa kara (pkt 3).